قسم (سوگند)
+ قسم عبارت از گواه قرار دادن خداوند بر صحت گفتار یاد کننده سوگند می‌باشد.
← این است که سوگند جز به نام (الله) و نام های مخصوص دیگر خداوند به هر زبانی که باشد معتبر نخواهد بود.
+ سوگند اعلام اراده تشریفاتی است که به نام خداوند متعال انجام می‌شود و اعلام کننده، نه تنها شاهد راستگویی خود را خداوند می‌سازد، بدین وسیله خود را در معرض مکافات قسم دروغ قرار می‌دهد.
+ با توجه به ماده ۱۳۳۵ قانون مدنی، کاربرد سوگند در مواردی است که یا ادله دیگری نباشد و یا سایر دلایل ضعیف بوده و سوگند، آن‌ها را تقویت کند. بنابراین جایی که ادله دیگر مانند سند یا شهادت شهود و یا حتی معاینه و تحقیق محلی و کارشناسی مطرح باشد، سوگند مورد ندارد. در مواردی که سوگند باید یاد شود، دادگاه قرار اتیان سوگند می‌دهد و مفاد قرار باید به طرفین ابلاغ گردد.
سوگند عبارت از گواه قراردادن خداوند بر درستی گفتار اداء کننده سوگند است.
ماده 281 قانون آیین دادرسی مدنی:
سوگند باید مطابق قرار دادگاه و با لفظ جلاله (والله – بالله – تالله) یا نام خداوند متعال به سایر زبانها ادا گردد و در صورت نیاز به تغلیظ دادگاه کیفیت ادای آن را از حیث زمان، مکان و الفاظ تعیین می‌نماید. در هر حال فرقی بین مسلمان و غیرمسلمان در ادای سوگند به نام خداوند متعال نخواهد بود. مراتب اتیان سوگند صورت جلسه می‌گردد.
ماده 649 قانون مجازات اسلامی (تعزیرات):
هر کس در دعوای حقوقی یا جزایی که قسم متوجه او شده باشد سوگند دروغ یاد نماید به شش ماه تا دو سال حبس محکوم خواهد شد.