ماده 142 قانون مدنی

شروع در احیاء از قبیل سنگ چیدن اطراف زمین یا کندن چاه و غیره تَحجیر است و موجب مالکیت نمی‌شود ولی برای تَحجیر کننده ‌ایجاد حق اولویت در احیاء می‌نماید.

تفسیر ماده 142 قانون مدنی

+ تحجیر: در لغت به معنی سنگ چیدن است و در اصطلاح فقهی و حقوقی به هر عملی که شروع در احیاء محسوب شود تحجیر اطلاق می‌شود. بنابراین تحجیر در اصطلاح حقوقی دارای معنایی اعم از سنگ‌چینی است.[1]

+ قانون مدنی برای تحجیر دو مثال بیان نموده و به کلمه غیره از ذکر اقسام دیگر تحجیر از قبیل دیوار کشیدن و نهر کندن و درخت در دور زمین کاشتن صرف نظر کرده است.[2]

+ منظور ماده از کندن چاه، چاهی است که هنوز به نتیجه مطلوبه نرسیده باشد چنانکه هرگاه چاه برای آب است به آب نرسیده باشد و پس از رسیدن به آب احیاء محسوب می‌گردد.[2]