ماده 160 قانون مدنی
قانون مدنی » جلد اول: در اموال » کتاب دوم: در اسباب تملک » قسمت اول: در احیای اراضی موات و حیازت اشیای مباحه » باب دوم: در حیازت مباحات
هر کس در زمین خود یا اراضی مباحه به قصد تَمَلُک قنات یا چاهی بکند تا به آب برسد یا چشمه جاری کند مالک آب آن میشود و در اراضی مُباحه مادامی که به آب نرسیده تَحجیر محسوب است.
تفسیر ماده 160 قانون مدنی
+ مطابق ماده 160 قانون مدنی، کندن چاه یا احداث قنات در اراضی مباحه در صورتی که به آب برسد یا در چشمه آب جاری گردد، حیازت محسوب و سبب تملک آب است. اما اگر کسی در ملک شخصی خود چاهی بکند یا قناتی احداث نماید تا به آب برسد یا در قنات آب جاری گردد او نیز، بنابر نظام قانون مدنی مالک آب محسوب می شود، ولی می توان گفت: این مساله مربوط به حیازت مباحات نیست بلکه مالکیت آب ناشی از مالکیت زمین و تابع آن است، چه مالک زمین، به موجب ماده 38 قانون مدنی، مالک فضای محاذی آن تا هر کجا بالا رود و همچنین مالک زیر زمین و آنچه در اعماق زمین است می باشد، مگر آنچه را که قانون استثناء کرده باشد.[1]
منابع
1. صفایی، سید حسین، اشخاص و اموال، ص 223، انتشارات میزان.