ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی

اصل برائت

اصل برائت است، بنابراین اگر کسی مدعی حق یا دینی بر دیگری باشد باید آن را اثبات کند، در غیر این صورت با سوگند خوانده حکم به برائت صادر خواهد شد.

تفسیر ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی

+ بر پایه قاعده «البینة علی من ادعی»، مدعی باید ادعای خود را اثبات نماید؛ تفاوتی نمی نماید که خواهان یا خوانده دعوا باشد. بنابراین فراهم آوردن و ارائه دلیل بر عهده مدعی و یا به تعبیری دیگر «بار دلیل بر دوش مدعی است».[1]

+ مدعی، هر یک از اصحاب دعواست که اظهار او خلاف اصل باشد و یا خلاف امری باشد که قانونگذار وجود آن را فرض نموده است.

← به عنوان مثال یکی از اصحاب دعوا اظهار نماید که وجهی را پرداخته و یا طرف او بنایی را ویران کرده و یا در مالی تصرف نموده و یا سندی رسمی اصیل نیست باید آن را اثبات نماید. همچنین طرفی که اظهار می‌نماید عقد واقع شده‌ای صحیح نمی‌باشد و یا جایز است باید آن را اثبات کند، زیرا اظهار او خلاف «اصالة الصحة» است.[1]