ماده 210 قانون مدنی
قانون مدنی » جلد اول: در اموال » کتاب دوم: در اسباب تملک » قسمت دوم: در عقود و معاملات و الزامات » باب اول: در عقود و تعهدات به طور کلی » فصل دوم: در شرایط اساسی برای صحت معامله » مبحث دوم: در اهلیت طرفین
متعاملین باید برای معامله اهلیت داشته باشند.
تفسیر ماده 210 قانون مدنی
+ اهلیت در لغت به معنی شایستگی آمده است.[1]
+ در اصطلاح حقوقی، اهلیت عبارت است از شایستگی انسان برای دارا بودن یا اجرای حق و تکلیف.
از تعریف بالا دوگونه اهلیت استنباط میشود: یکی، اهلیت دارا بودن حق و تکلیف که اصطلاحا به آن «اهلیت تمتع» یا «حق تمتع» گفته میشود و دیگری، اهلیت اجرای حق و تکلیف که از آن با عنوان «اهلیت استیفا» یا حق استیفا» نام برده میشود.
این دوگونه اهلیت دارای دو ماهیت جداگانه است، نه یک ماهیت در دو شکل متفاوت.[1]
+ انواع اهلیت:
1) اهلیت تمتع: توانایی قانونی برای داراشدن حق
2) اهلیت استیفا: توانایی قانونی برای اجرای حق
منابع
1. شهیدی، مهدی، تشکیل قراردادها و تعهدات، ش 191، تهران، انتشارات مجد.