ماده 228 قانون آیین دادرسی مدنی

اثر ادعای جعلیت سند

پس از ادعای جعلیت سند، تردید یا انکار نسبت به آن سند پذیرفته نمی‌شود، ولی چنانچه پس از تردید یا انکار سند، ادعای جعل شود، فقط به ادعای جعل رسیدگی خواهد شد.

در صورتی که ادعای جعل یا اظهار تردید و انکار نسبت به سند شده باشد، دیگر ادعای پرداخت وجه آن سند یا انجام هر نوع تعهدی نسبت به آن پذیرفته نمی‌شود و چنانچه نسبت به اصالت سند همراه با دعوای پرداخت وجه یا انجام تعهد، تعرض شود فقط به ادعای پرداخت وجه یا انجام تعهد رسیدگی خواهد شد و تعرض به اصالت قابل رسیدگی نمی‌باشد.

تفسیر ماده 228 قانون آیین دادرسی مدنی

+ منظور از «پس از تردید یا انکار سند» این است که اگر سندی مورد انکار یا تردید قرار گرفت و پس از این اظهار و پیش از رسیدگی به اصالت سند، اگر فرصت ادعای جعل وجود داشته باشد، نسبت به آن ادعای جعل شود، دادگاه به ادعای جعل توجه می‌نماید و انکار یا تردید را بی‌اثر می‌شمارد.[1]