ماده 270 قانون آیین دادرسی کیفری

قانون آیین دادرسی کیفری » بخش دوم: کشف جرم و تحقیقات مقدماتی » فصل هشتم: اقدامات بازپرس و دادستان پس از ختم تحقیقات

علاوه بر موارد مقرر در این قانون، قرارهای بازپرس در موارد زیر قابل اعتراض است:

الف) قرار منع و موقوفی تعقیب و اناطه به تقاضای شاکی

ب) قرار بازداشت موقت، ابقاء و تشدید تامین به تقاضای متهم

پ) قرار تامین خواسته به تقاضای متهم

تبصره – مهلت اعتراض به قرارهای قابل اعتراض برای اشخاص مقیم ایران ده روز و برای افراد مقیم خارج از کشور یک ماه از تاریخ ابلاغ است.

تفسیر ماده 270 قانون آیین دادرسی کیفری

نکته 1- با توجه به این ماده و مواد دیگر، قرارهای قابل اعتراض، عبارتند از:

1) قرارهای قابل اعتراض از سوی شاکی

2) قرارهایی قابل اعتراض از سوی متهم

قرار بازداشت موقت
قرار ابقای بازداشت
قرار تشدید تامین
قرار تامین خواسته
قرار عدم دسترسی به اوراق، اسناد یا مدارک پرونده (ماده 191)
قرار نظارت قضایی (ماده 247)
قرار رد درخواست متهم برای فک بازداشت موقت (ماده 241)
قرار ابقای بازداشت موقت (ماده 242)
قرار کفالت یا وثیقه و عدم پذیرش کفیل یا وثیقه گذار (هر دو مورد در صورتی که منتهی به بازداشت شود) (ماده 226)

3) قرارهای قابل اعتراض از سوی دادستان

4) قرارهای قابل اعتراض دیگر:

دستور جلوگیری از فعالیت تمام یا بخشی از امور خدماتی و تولیدی (ماده 114)
متضرر از تصمیم بازپرس یا دادگاه در مورد ضبط یا استرداد یا معدوم کردن اشیا و ادوات به کار رفته در جرم (تبصره 2 ماده 148)
قرار تامین صادر در مورد اشخاص حقوقی (ماده 690)
قرار رد ایراد رد دادرس می تواند توسط شاکی، مدعی خصوصی یا متهم باشد. (ماده 423)

نکته 2- مرجع رسیدگی به قرارهای قابل اعتراض طبق موارد زیر است:

در صورتی که قرار قابل اعتراض توسط دادسرا صادر شده باشد (ماده 271): با دادگاهی است که صلاحیت رسیدگی به آن اتهام را دارد.

در صورتی که قرار قابل اعتراض توسط دادگاه صادر شده باشد: حسب مورد دیوان عالی کشور یا دادگاه تجدیدنظر است.