ماده 313 قانون مدنی

هرگاه کسی در زمین خود با مصالح متعلقه به دیگری بنائی سازد یا درخت غیر را بدون اذن مالک در آن زمین غَرس کند، صاحب مصالح‌ یا درخت می‌تواند قَلع یا نَزع آن را بخواهد، مگر این که به اخذ قیمت تراضی نمایند.

تفسیر ماده 313 قانون مدنی

+ غَرس: درخت کاشتن

+ قَلع: کندن؛ از بیخ برکندن؛ ریشه‌کن ساختن.( قلع‌وقمع: ریشه‌کن ساختن؛ برانداختن.)

+ نَزع: کندن چیزی از جایی.

+ در صورتی که مال مغصوب در بنا به کار رفته باشد که جدا نمودن آن موجب نقص و معیوب شدن آن مال و خرابی محل گردد، عین مال باید جدا شده و به مالک آن رد شود و نمی‌توان آن را در حکم تلف دانست زیرا به کار رفتن در بنا مانع از رد نمی‌باشد.[1]

+ مثلا هرگاه تیرآهن یا ستون یا درب و امثال آن را کسی از دیگری غصب کند و در زمین خود به کار برد، مالک آن‌ها می‌تواند از مالک زمین و بنا بخواهد که آن‌ها را از بنای خود جدا و به او رد کند. مخارجی که برای جدا نمودن آن لازم است به عهده غاصب خواهد بود زیرا غاصب سبب توجه خسارت به خود شده است.[1]