ماده 468 قانون مدنی
قانون مدنی » جلد اول: در اموال » کتاب دوم: در اسباب تملک » قسمت دوم: در عقود و معاملات و الزامات » باب سوم: در عقود معینه مختلفه » فصل چهارم: در اجاره » مبحث اول: در اجاره اشیاء
در اجاره اشیاء مدت اجاره باید معین شود، والا اجاره باطل است.
تفسیر ماده 468 قانون مدنی
+ منظور از اشیاء، اجسام غیر ذی روحی می‌باشند که برای انتفاع از آن به اجاره واگذار می‌شوند. سنجش مقدار منفعت در اشیاء به وسیله تعیین مدت می‌باشد. مثلا در اجاره مزرعه یا خانه باید مدت اجاره معین شود و تعیین مدت به وسیله زمان می‌باشد. بنابراین نمی‌توان منفعت مزرعه را به کشت بهاره یا پاییزه معین نمود و آن را برای یک کشت یا چند کشت به اجاره واگذار کرد زیرا مدت کشت به اعتبار تغییراتی که در هوا پیدا می‌شود در هر سال تفاوت می‌نماید.[1]
محدودیت در دسترسی کامل به این نوشته
دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.
اگر در عقد اجاره مدت به طور صریح ذکر نشده و مال‌الاجاره هم از قرار روز یا ماه یا سالی فلان مبلغ معین شده باشد، اجاره برای یک روز یا یک ماه یا یک سال صحیح خواهد بود و اگر مستاجر عین مستاجره را بیش از مدت های مزبوره در تصرف خود نگاه دارد و موجر هم تخلیه ید او را نخواهد، موجر به موجب مُراضات حاصله، برای بقیه مدت و به نسبت زمان تصرف، مستحق اجرت مقرر بین طرفین خواهد بود.
در اجاره حیوان، تعیین منفعت یا به تعیین مدت اجاره است یا به بیان مسافت و محلی که راکب یا محمول باید به آنجا حمل شود.
خادم یا کارگر نمی‌تواند اجیر شود، مگر برای مدت معینی یا برای انجام امر معینی.
منابع
1. امامی، سید حسن، حقوق مدنی، ج 2، ص 79، تهران، انتشارات اسلامیه، چاپ بیست و نهم، 1400.
2. کاتوزیان، ناصر، قانون مدنی در نظم حقوق کنونی، م468، تهران، انتشارات میزان، چاپ شصت‌و‌دوم، 1400.
3. کاتوزیان، ناصر، عقود معین، ج1، ش 236، تهران، انتشارات گنج دانش، چاپ پنجم، 1400.