قانون مدنی

ماده 635 قانون مدنی

قانون مدنی » جلد اول: در اموال » کتاب دوم: در اسباب تملک » قسمت دوم: در عقود و معاملات و الزامات‌ » باب سوم: در عقود معینه مختلفه » فصل دهم: در عاریه

عاریه عقدی است که به موجب آن احد طرفین به طرف دیگر اجازه می‌دهد که از عین مال او مجاناً منتفع شود.

‌عاریه دهنده را مُعیر و عاریه گیرنده را مُستَعیر گویند.

تفسیر ماده 635 قانون مدنی

+ عاریه به معنی عیب و ننگ است و چون عاریه کننده از عاریه خواستن ننگ و عار دارد عقد مزبور را عاریه گویند.[3]


+ تمیز عاریه از سایر عقود:

۱) اجاره و عاریه: اجاره عقدی است معوض و تملیکی، در حالی که عاریه رایگان و مبتنی بر «اذن در انتفاع» است و همین تفاوت باعث می‌شود تا اجاره در زمره عقود لازم و عاریه در شمار عقود جایز درآید. از همینجاست که متساجر می‌تواند منافعی را که تملک کرده است به دیگران انتقال دهد، ولی مستعیر تنها خود می تواند از اباحه استفاده کند.

۲) عاریه و حق انتفاع: تفاوت عاریه و عقودی که سبب ایجاد حق انتفاع می‌شود. مانند عمری و رقبی و سکنی وقف، در این است که از عاریه اذن به وجود می‌آید و از آن‌ها حق؛ پس، عاریه جایز است و آن عقود لازم.

۳) قرض و عاریه: قرض عقدی است تملیکی و شبه معوض، بدین معنی که مورد آن به وام گیرنده تملیک می‌شود تا او مثل آنچه را گرفته است به وام دهنده بازگرداند. ولی، عاریه عقدی است «اذنی_عهدی) و مستعیر باید عین آنچه را به او تسلیم شده است به معیر پس بدهد. به اضافه قرض لازم و عاریه جایز است.

۴) عاریه و اباحه انتفاع: اباحه انتفاع مبتنی بر اذن مالک و در شمار ایقاعات است و می‌تواند ناظر به تلف عین نیز باشد، مانند اباحه خوردنی ها، ولی عاریه در زمره عقود آمده است و تنها ناظر به انتفاعی است که عین مال را از بین ببرد.[1]


محدودیت در دسترسی کامل به این نوشته

دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.

ثبت نام | اطلاعات بیشتر

منابع

1. کاتوزیان، ناصر، عقود معین، ج4، ش49، تهران، انتشارات گنج دانش.

2. کاتوزیان، ناصر، قانون مدنی در نظم حقوق کنونی، م635، تهران، انتشارات میزان.

3. امامی، سید حسن، حقوق مدنی، ج 2، ص284، انتشارات اسلامیه.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا