ماده 707 قانون مدنی
قانون مدنی » جلد اول: در اموال » کتاب دوم: در اسباب تملک » قسمت دوم: در عقود و معاملات و الزامات » باب سوم: در عقود معینه مختلفه » فصل چهاردهم: درضمان عقدی » مبحث دوم: در اثر ضمان بین ضامن و مضمون‌له
اگر مضمون‌له ذمه مضمون‌عنه را بری کند ضامن بری نمیشود، مگر اینکه مقصود ابراء از اصل دین باشد.
تفسیر ماده 707 قانون مدنی
+ اثر مهم نقل ذمه مدیون به ذمه ضامن این است که، پس از تحقق عقد، مدیون بری می شود و دیگر التزامی در برابر طلبکار ندارد. بنابراین، ابراء مدیون کاری بیهوده است و هیچ اثری در رابطه حقوقی دو طرف ندارد. ماده 707 قانون مدنی همین قاعده را بیان می کند.[1]
محدودیت در دسترسی کامل به این نوشته
دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.
منابع
1. کاتوزیان، ناصر، عقود معین، ج4، ش190، تهران، انتشارات گنج دانش.
2. کاتوزیان، ناصر، قانون مدنی در نظم حقوق کنونی، م707، تهران، انتشارات میزان.
به نظر می‌رسه این ماده ارتباط با زمان نقل ذمه به ذمه داشته باشه به لحاظ اینکه میگه اگر ذمه مضمون عنه بری شود ضامن بری نمیشود و بعد بلافاصله میگه مگر اینکه مقصود ابراء اصل دین باشد خوب ما می‌دونیم که اصل در ضمان نقل ذمه به ذمه است که در آن ذمه مضمون عنه بری می‌شودو دلیلی ندارد که قانونگذار دوباره این مسئله رو تکرار کنه وقتی که ضمه مضمون عنه بری شده یا به عبارت دیگر اصل دین در خصوص او منتفی شده نیازی به بیان آن نیست.