ماده 825 قانون مدنی

وصیت بر دو قسم است: تملیکی و عهدی.

تفسیر ماده 825 قانون مدنی

+ وصیت مشتق از “وصی یصی” به معنی وصل و پیوند است و به اعتبار اتصال تصرفات زمان حیات “موصی” به زمان پس از فوت، آن را وصیت نامیده‌اند. ممکن است وصیت اسم مصدر از “أوصی یوصی” یا “وصی یوصی” به معنی عهد باشد. در این صورت وصیت نامیدن عقد مزبور به اعتبار تعهدی است که “موصی” به وسیله آن می‌نماید.[1]

+ وصیت تملیکی عبارت است از اینکه کسی عین یا منفعتی را از مال خود برای زمان بعد از فوتش به دیگری مجاناً تملیک کند.(ماده 826 قانون مدنی)

+ وصیت عهدی عبارت است از اینکه شخصی یک یا چند نفر را برای انجام امر یا اموری یا تصرفات دیگری مامور می‌نماید.(ماده 826 قانون مدنی)