ابراء (مواد 289 تا 291 قانون مدنی)

تعریف ابراء (289)

← ابراء عبارت از این است که داین از حق خود به اختیار صرف نظر نماید.

+ ابراء یک عمل حقوقی یک جانبه (ایقاع) است و احتیاج به رضایت مدیون ندارد: همین که بستانکار قصد خود را بر صرف نظر کردن از دین به نحوی از انحاء اعلام کند، دین ساقط می‌شود، اگر چه متعهد به آن راضی نباشد.

نکته: ابرا مخصوص سقوط حقوق دینی است نه عینی.

نکته: ابرا یک عمل حقوقی تبعی می باشد نه اصلی.

نکته: اسقاط حق دینی به مفهوم ابرا است.

نکته: ابرا ذمه یکی از اشخاصی که در مورد پرداخت دین مسئولیت تضامنی دارند، موجب ابرا ذمه دیگران نیز خواهد بود.(با توجه به ماده 321 قانون مدنی)