قواعد عمومی قراردادها
خیار شرط (مواد 399 تا 401 قانون مدنی)
تعریف خیار شرط: هرگاه در معامله شرط شود که یکی از متعاملین یا هر دو یا شخص ثالثی حق فسخ معامله را در مدت معین داشته باشد، این معامله خیاری و حق فسخی که در آن پیش بینی شده است خیار شرط نامیده میشود.
امکان شرط خیار (399)
نکته: در عقد بیع ممکن است شرط شود که در مدت معین برای بایع یا مشتری یا هر دو یا شخص خارجی اختیار فسخ معامله باشد.
نکته: درج شرط خیار، مختص عقود لازم است و در عقد نکاح و وقف و ضمان، خیار شرط راه ندارد.(سراسری 96)
نکته: خیار شرط وقتی ایجاد میشود که ضمن عقد به یکی از طرفین یا هر دو یا ثالث اختیار فسخ معامله داده شود.(سراسری 85)
محدودیت در دسترسی کامل به این نوشته
دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.
- خیارات (مواد 396 تا 457 قانون مدنی)
- خیار مجلس (ماده 397 قانون مدنی)
- خیار حیوان (ماده 398 قانون مدنی)
- خیار شرط (مواد 399 تا 401 قانون مدنی)
- خیار تاخیر ثمن (مواد 402 تا 409 قانون مدنی)
- خیار رویت و تخلف وصف (مواد 410 تا 415 قانون مدنی)
- خیار غبن (مواد 416 تا 421 قانون مدنی)
- خیار عیب (مواد 422 تا 437 قانون مدنی)
- خیار تدلیس (مواد 438 تا 440 قانون مدنی)
- خیار تبعض صفقه (مواد 441 تا 443 قانون مدنی)
- احکام خیارات به طور کلی (مواد 445 تا 457 قانون مدنی)
- بیع شرط (مواد 458 تا 463 قانون مدنی)