خیار غبن (مواد 416 تا 421 قانون مدنی)

+ تعریف خیار غبن: غَبن در لغت به معنی گول زدن و فریب دادن است و در اصطلاح خیار غبن، اختیاری است برای فسخ قرارداد که قانونگذار در صورت عدم تعادل فاحش عوضین به طرفی که مغبون و متضرر گردیده داده است.

نکته: نامیدن خیار مزبور به خیار غبن از نظر آن است که یکی از طرفین معامله، اغلب در اثر حیله، دیگری را مغبون می‌نماید. کسی که در معامله متضرر شده مغبون و طرف او را غابن گویند.

نکته: در معاملات بلاعوض، خیار غبن راه ندارد.(سراسری 96)

نکته: خیار غبن اختصاص به عقد بیع ندارد و در تمام عقود مغابنه جاری است.(سردفتری 74)

امکان فسخ (416)

نکته: هر یک از متعاملین که در معامله غبن فاحش داشته باشد، بعد از علم به غبن، می‌تواند معامله را فسخ کند.

غبن فاحش (417)

نکته: غبن در صورتی فاحش است که عرفاً قابل مسامحه نباشد.(سردفتری 83)

نکته: خیار غبن در تمام عقود ممکن است موجود باشد، مگر در عقود مسامحه.(سردفتری 82)