خیار عیب (مواد 422 تا 437 قانون مدنی)

+ تعریف خیار عیب: هرگاه بعد از معامله آشکار شود که مال مورد معامله معیوب بوده است، طرفی که آن را دریافت داشته می‌تواند معامله را فسخ کند. حق فسخ معامله را در این مورد خیار عیب گویند.

مفاد خیار عیب (422)

نکته: اگر بعد از معامله ظاهر شود که مبیع معیوب بوده، مشتری مختار است در قبول مبیع معیوب یا اخذ ارش یا فسخ معامله.

لزوم مخفی بودن عیب (423)

نکته: خیار عیب وقتی برای مشتری ثابت می‌شود که عیب مخفی و موجود در حین عقد باشد.

جهل مشتری رکن مخفی بودن است (424)

نکته: عیب وقتی مخفی محسوب است که مشتری در زمان بیع عالم به آن نبوده است، اعم از اینکه این عدم علم ناشی از آن باشد که عیب ‌واقعاً مستور بوده است یا اینکه ظاهر بوده ولی مشتری ملتفت آن نشده است.

مثال: هرگاه مبیع، عیبی در زمان انعقاد بیع داشته که از نظر مشتری مخفی مانده باشد، در حالی که عیب مزبور نوعا و عرفا ظاهر است، مشتری می تواند معامله را فسخ یا ارش مطالبه کند.(سردفتری 74)

مثال: موسسه ای جهت تهیه غذای کارکنان خود پنجاه لاشه گاو را از کشتارگاه خریداری نموده است. پس از آزمایش، بیماری جنون گاوی گاوها محرز شده است. خریدار تحت عنوان خیار عیب، حق فسخ معامله را دارد.(سراسری 88)