عقود معین

عقد اجاره (مواد 466 تا 517 قانون مدنی)

ماده 466 قانون مدنی:

اجاره عقدی است که به موجب آن مستاجر مالک منافع عین مستاجره می‌شود.

اجاره دهنده را موجر و اجاره کننده را مستاجر و مورد ‌اجاره را عین مستاجره گویند.

+ تعریف عقد اجاره: اجاره عقدی است که به موجب آن مستاجر، در برابر مالی که به موجر می‌پردازد، برای مدت معین مالک منافع عین مستاجره می‌شود.


+ عقد اجاره دارای سه وصف ممتاز است:

1) عقد تملیکی است

2) عقدی است معوض

3) عقدی است موقت


+ اقسام اجاره

+ اجاره در قانون مدنی به اعتبار موضوع آن بر سه قسم است:

1) اشیاء

2) حیوانات

3) اشخاص

 

الف) اجاره اشیا (مواد 468 تا 506 قانون مدنی)

+ تعریف اجاره اشیاء: اجاره اشیاء قراردادی است که به وسیله آن یکی از طرفین متعهد می‌شود به تملیک منفعت یکی شی به طرف دیگر برای مدت معین و در مقابل قیمت معینی که آن طرف متعهد پرداخت آن به وی می‌گردد.

 

ب) اجاره حیوان (مواد 507 تا 511 قانون مدنی)

 

 

ج) اجاره اشخاص (مواد 512 تا 517 قانون مدنی)

ماده 512 قانون مدنی:

در اجاره اشخاص کسی که اجاره می‌کند مستاجر و کسی که مورد اجاره واقع می‌شود اجیر و مال‌الاجاره اجرت نامیده می‌شود.

تعریف اجاره اشخاص: اجاره اشخاص یک قرارداد است که به وسیله آن یکی از طرفین متعهد به انجام کاری برای دیگری می‌شود، در مقابل یک اجرت معین.

 

محدودیت در دسترسی کامل به این نوشته

دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.

ثبت نام | اطلاعات بیشتر

ترتیبی که بهاداد برای خواندن مطالب بخش عقود معین به شما پیشنهاد می‌کند:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا