عقد هبه (مواد 795 تا 807 قانون مدنی)

تعریف هبه (795)

+ هبه عقدی است که به موجب آن یک نفر مالی را مجاناً به کس دیگری تملیک می‌کند.

← تملیک‌ کننده واهِب، طرف دیگر را مُتَّهِب، مالی را‌ که مورد هبه است عین موهوبه می‌گویند.

+ معانی هبه:

– هبه به معنی عام: عبارت از تملیک مجانی مال است. هر بخششی را می توان «هبه» نامید، خواه هدف از آن کمک به شخص یا تعظیم و تشویق او باشد یا به قصد قربت انجام گیرد. به این معنی، هبه مرادف با «عطیه» است و شامل انواع بخشش ها، مانند هدیه و جایزه و نحله و صدقه و وقف می‌شود.

– هبه به معنی خاص: تملیک مجانی و منجز عین است، بدون اینکه قصد قربت یا عنوان دیگری (مانند اکرام) در آن شرط باشد.

اهلیت واهب (796)

نکته: واهب باید برای معامله و تصرف در مال خود اهلیت داشته باشد.