ماده 272 قانون آیین دادرسی کیفری

در صورت اختلاف دادستان و بازپرس در صلاحیت، نوع جرم یا مصادیق قانونی آن، حل اختلاف با دادگاه کیفری دویی است که دادسرا در معیت آن انجام وظیفه می‌کند.

ماده 273 قانون آیین دادرسی کیفریماده 271 قانون آیین دادرسی کیفری

تفسیر ماده 272 قانون آیین دادرسی کیفری

نکته 1- به عنوان اصل کلی، مرجع صالح جهت حل اختلاف میان دادستان و بازپرس، دادگاه صالح به رسیدگی به اصل اتهام است. اما در چهار مورد استثنا وجود دارد، و حل اختلاف با دادگاه کیفری دویی است که دادسرا در معیت آن انجام وظیفه می‌کند، که عبارتند از:

• اختلاف در صلاحیت: اعم از صلاحیت ذاتی و محلی
• اختلاف در نوع جرم: منظور اختلاف نظر بازپرس و دادستان در عنوان مجرمانه ای است که بر عمل متهم منطبق می گردد، مانند اینکه یکی از آن دو عمل متهم را خیانت در امانت دانسته ولی دیگری با اعتقاد به اینکه رابطه امانی در میان نبوده، بلکه مال موضوع جرم صرفا در دسترس مرتکب بوده، نه سپرده شده به او، نظر به تحقق جرم سرقت داشته باشد.
• اختلاف در مصادیق قانونی: منظور این است که بازپرس و دادستان ضمن اتفاق نظر بر عنوان مجرمانه کلی قابل انطباق با عمل متهم (مثلا سرقت) در مورد جزئیات تطبیق (یعنی ساده یا مشدد بودن آن) اختلاف نظر داشته باشند.
• فقدان دادگاه کیفری یک و انقلاب در محل: چنانچه دادگاه انقلاب یا دادگاه کیفری یک در حوزه قضائی دادسرا تشکیل نشده باشد، دادگاه کیفری دو محل، صالح به رسیدگی است (ماده 271).[1]