ماده 207 قانون آیین دادرسی مدنی
قانون آیین دادرسی مدنی » باب سوم: دادرسی نخستین » فصل دهم: رسیدگی به دلایل » مبحث سوم: اسناد » الف: مواد عمومی
عدم امکان استرداد سند
سندی که در دادگاه ابراز می‌شود ممکن است به نفع طرف مقابل دلیل باشد، دراین صورت هرگاه طرف مقابل به آن استناد نماید ابراز کننده سند حق ندارد آن را پس بگیرد و یا از دادگاه درخواست نماید سند او را نادیده بگیرد.
تفسیر ماده 207 قانون آیین دادرسی مدنی
+ منظور از ابراز سند نیز ابراز اصل سند نیست؛ بلکه همین که فتوکپی تصدیق شده سند (فتوکپی برابر اصل) جزء ضمایم دادخواست باشد ابراز سند محسوب است؛ البته چون این سند مورد استناد و استفاده واقع شده و استفاده کننده طبق ماده ۹۶ ملزم است اصل آن را نیز جهت ملاحظه قاضی به دادگاه ارائه نمیاد.[1]
نکات ⇐ عدم امکان استرداد سند
مثال: دعوایی به استناد یک فقره سند اقامه می‌شود در خصوص استرداد سند مستند دعوی توسط خواهان، چنانچه خوانده دعوی به سند استناد کرده باشد، خواهان حق استرداد ندارد.(وکالت 1401)
سند عبارت است از هر نوشته که در مقام اثبات دعوی یا دفاع قابل استناد باشد.
منابع
1. مهاجری، علی، مبسوط در آیین دادرسی مدنی، ج2، ص2750، انتشارات فکرسازان.