قانون مدنی

ماده 139 قانون مدنی

قانون مدنی » جلد اول: در اموال » کتاب اول: در بیان اموال و مالکیت به طور کلی » باب دوم: در حقوق مختلفه که برای اشخاص‌ نسبت به اموال است » فصل سوم: در حق ارتفاق نسبت به ملک غیر و در احکام و آثار املاک نسبت به املاک مجاور » مبحث سوم: در حریم املاک

حریم، در حکم ملک صاحب حریم است و تَمَلُک و تصرف در آن که مُنافی باشد با آنچه مقصود از حریم است بدون اذن از طرف ‌مالک صحیح نیست و بنابراین کسی نمی‌تواند در حریم چشمه و یا قنات دیگری چاه یا قنات بکند ولی تصرفاتی که موجب تضرر نشود جائز است.

تفسیر ماده 139 قانون مدنی

+ از مفاد ماده 139 قانون مدنی به خوبی برمی‌آید که مبنای ایجاد حریم جلوگیری از تضرر صاحب حق است و با ماده 136 قانون مدنی که حریم را برای کمال انتفاع ضروری می داند منافات ندارد، زیرا نقص در انتفاع نیز ضرر است.[1]


+ موردی که حق حریم مانع از تملک دیگران می‌شود شباهت زیادی به حق مالکیت دارد. زیرا انتفاع از ملکی را به انحصار در اختیار صاحب حریم قرار می‌دهد. ولی، چون در هر حال به تابعیت و به لحاظ مالکیت صاحب آن بر ملک دیگری ایجاد می‌شود، باید آن را نوعی حق ارتفاق خاص دانست، که مالک بر اراضی موات و مباح پیدا می‌کند.[2]

محدودیت در دسترسی کامل به این نوشته

دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.

ثبت نام | اطلاعات بیشتر

منابع

1. کاتوزیان، ناصر، قانون مدنی در نظم حقوق کنونی، ص 111، تهران، انتشارات میزان، چاپ شصت‌و‌دوم، 1400.

2. کاتوزیان، ناصر، اموال و مالکیت، ش 259، تهران، انتشارات میزان، چاپ پنجاه و ششم، 1400.

3. صفایی، سید حسین، اشخاص و اموال، ج 1، ص 371، تهران، انتشارات میزان، چاپ سی و یکم، 1400.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا