ماده 146 قانون مدنی

مقصود از حیازَت، تصرف و وضع یَد است یا مُهیا کردن وسایل تَصرُف و اِستیلا.

تفسیر ماده 146 قانون مدنی

+ حیازت در لغت به معنی به دست آوردن است.[1]

+ حیازت مباحات، بر حسب طبیعت آنها، دو صورت می تواند داشته باشد:

1) تصرف و وضع ید: چنانکه آدمی حیوان مباحی را شکار کند، یا مرواریدی از دریا به دست آورد، یا شاخه درخت مباحی را ببرد، یا ماهی را با رعایت مقررات از دریا صید کند و بدین طریق آن را در تصرف و اختیار خود قرار دهد.

2) مهیا کردن وسائل تصرف و استیلاء: طبیعت بعضی از مباحات چنان است که انسان با مهیا کردن وسائل بر آنها استیلا پیدا می کند، چنانکه کسی دامی می گسترد و حیوانی در آن می افتد و به ملکیت صاحب دام در می آید؛ یا ماهیگیری تور خود را به دریا می اندازد و با این وسیله ماهیانی را به دست می آورد.[1]