ماده 249 قانون مدنی

سکوت مالک ولو با حضور در مجلس عقد اجازه محسوب نمی‌شود.

تفسیر ماده 249 قانون مدنی

+ در معامله فضولی سکوت مالک علامت رضا تلقی نمی‌شود، چه ممکن است سکوت ناشی از ترس یا احترام باشد، نه رضای باطنی به انجام معامله و به دیگر سخن، سکوت اعم از رضاست. لذا قانونگذار لفظ یا فعلی را که دلالت بر تنفیذ معامله نماید لازم دانسته است.[1]

+ عقد مبتنی بر اعلام قصد و رضا است و اعلام رضا چیزی را در خارج می‌خواهد که دلالت بر امر باطنی نماید. علاوه بر آنکه سکوت مالک ممکن است در اثر عدم توجه او به معامله باشد و یا آنکه ناراضی است و به جهتی از جهات نمی‌تواند فضول را از انجام معامله منع نماید و یا عدم موافقت خود را اعلام دارد.[2]