ماده 307 قانون مدنی

امور ذیل موجب ضمان قهری است:

۱) غصب و آنچه که در حکم غصب است.

۲) اتلاف.

۳) تسبیب.

۴) ‌استیفاء.

تفسیر ماده 307 قانون مدنی

+ ضمان: در لغت به معنی پذیرفتن، پناه دادن و ملتزم شدن به چیزی یا امری می‌باشد.[1]

+ ضمان بر دو قسم است: ضمان عقدی و ضمان قهری.

1) ضمان عقدی: عقد ضمان عبارت است از اینکه شخصی مالی را که بر ذمه دیگری است به عهده بگیرد (ماده 684 قانون مدنی).

2) ضمان قهری: عبارت است از مسئولیت به انجام امری و یا جبران زیانی که کسی در اثر عمل خود به دیگری وارد آورده. چون مسئولیت مزبور در اثر عمل قضائی و بدون قرارداد و عقد حاصل می‌شود آن را قهری می‌گویند.[1]