قانون مدنی

ماده 307 قانون مدنی

قانون مدنی » جلد اول: در اموال » کتاب دوم: در اسباب تملک » قسمت دوم: در عقود و معاملات و الزامات‌ » باب دوم: در الزاماتی که بدون قرارداد حاصل می‌شود » فصل دوم: در ضمان قهری

امور ذیل موجب ضمان قهری است:

۱) غصب و آنچه که در حکم غصب است.

۲) اتلاف.

۳) تسبیب.

۴) ‌استیفاء.

تفسیر ماده 307 قانون مدنی

+ ضمان: در لغت به معنی پذیرفتن، پناه دادن و ملتزم شدن به چیزی یا امری می‌باشد.[1]


+ ضمان بر دو قسم است: ضمان عقدی و ضمان قهری.

1) ضمان عقدی: عقد ضمان عبارت است از اینکه شخصی مالی را که بر ذمه دیگری است به عهده بگیرد (ماده 684 قانون مدنی).

2) ضمان قهری: عبارت است از مسئولیت به انجام امری و یا جبران زیانی که کسی در اثر عمل خود به دیگری وارد آورده. چون مسئولیت مزبور در اثر عمل قضائی و بدون قرارداد و عقد حاصل می‌شود آن را قهری می‌گویند.[1]

 

منابع

1. امامی، سید حسن، حقوق مدنی، ج 1، ص 422، تهران، انتشارات اسلامیه، چاپ چهلم، 1401.

1 دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا