قانون مدنی

ماده 702 قانون مدنی

قانون مدنی » جلد اول: در اموال » کتاب دوم: در اسباب تملک » قسمت دوم: در عقود و معاملات و الزامات‌ » باب سوم: در عقود معینه مختلفه » فصل چهاردهم: درضمان عقدی » مبحث دوم: در اثر ضمان بین ضامن و مضمون‌له

هرگاه ضمان مدت داشته باشد، مضمون‌له نمی‌تواند قبل از انقضاءِ مدت مطالبه طلب خود را از ضامن کند، اگرچه دین حال باشد.

تفسیر ماده 702 قانون مدنی

+ ضامن باید دین خود را در موعدی که در عقد ضمان مقرر است به مضمون له تادیه نماید و مضمون له نمی‌تواند قبل از سررسید آن، طلب خود را از ضامن بخواهد اگرچه زمان تادیه دین اصلی گذشته باشد زیرا ضامن به وسیله عقد ضمان تعهد پرداخت دین را در موعد مقرر به مضمون له نموده و در تعهدی که سبب پیدایش دین اصلی بوده مداخله نداشته است تا نسبت به او لازم الاتباع باشد. بنابراین هرگاه ضمان مدت داشته باشد، مضمون‌له نمی‌تواند قبل از انقضاءِ مدت مطالبه طلب خود را از ضامن کند، اگرچه دین حال باشد.[1]

 

ماده 692 قانون مدنی:

در دین حال ممکن است ضامن برای تادیه آن اجلی معین کند، و همچنین می‌تواند در دین موجل تعهد پرداخت فوری آن را بنماید.

منابع

1. امامی، سید حسن، حقوق مدنی، ج 2، ص702، تهران، انتشارات اسلامیه، چاپ بیست‌ و نهم، 1400.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا