ماده 702 قانون مدنی

هرگاه ضمان مدت داشته باشد، مضمون‌له نمی‌تواند قبل از انقضاءِ مدت مطالبه طلب خود را از ضامن کند، اگرچه دین حال باشد.

تفسیر ماده 702 قانون مدنی

+ ضامن باید دین خود را در موعدی که در عقد ضمان مقرر است به مضمون له تادیه نماید و مضمون له نمی‌تواند قبل از سررسید آن، طلب خود را از ضامن بخواهد اگرچه زمان تادیه دین اصلی گذشته باشد زیرا ضامن به وسیله عقد ضمان تعهد پرداخت دین را در موعد مقرر به مضمون له نموده و در تعهدی که سبب پیدایش دین اصلی بوده مداخله نداشته است تا نسبت به او لازم الاتباع باشد. بنابراین هرگاه ضمان مدت داشته باشد، مضمون‌له نمی‌تواند قبل از انقضاءِ مدت مطالبه طلب خود را از ضامن کند، اگرچه دین حال باشد.[1]