ماده 701 قانون مدنی
قانون مدنی » جلد اول: در اموال » کتاب دوم: در اسباب تملک » قسمت دوم: در عقود و معاملات و الزامات » باب سوم: در عقود معینه مختلفه » فصل چهاردهم: درضمان عقدی » مبحث دوم: در اثر ضمان بین ضامن و مضمون‌له
ضَمان عقدی است لازم و ضامن یا مضمون‌له نمی‌توانند آن را فسخ کنند، مگر در صورت اعسار ضامن به طوری که در ماده ۶۹۰ مقرر است، یا در صورت بودن حق فسخ نسبت به دین مضمون‌به و یا در صورت تخلف از مقررات عقد.
تفسیر ماده 701 قانون مدنی
+ در موارد زیر عقد ضمان را می‌توان به دستور ماده ۷۰۱ قانون مدنی فسخ نمود:
۱) در صورتی که مضمون له در حین عقد به اعسار ضامن جاهل باشد:
ماده ۶۹۰ قانون مقرر می‌دارد اگر مضمون له در وقت ضمان به‌عدم تمکن ضامن جاهل باشد می‌تواند عقد ضمان را فسخ کند.
۲) در صورتی که نسبت به دین مضمون به حق فسخ باشد:
در عقد ضمان می‌توان مانند کلیه معاملات دیگر بنابر مستفاد از ماده ۳۹۹ قانون مدنی و ماده ۴۵۶ قانون مدنی شرط نمود که در مدت معینی برای ضامن یا مضمون له یا شخص خارجی اختیار فسخ باشد در این صورت کسی که حق فسخ ضمان را دارد می‌تواند آن را فسخ نماید.
محدودیت در دسترسی کامل به این نوشته
دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.
در ضمان شرط نیست که ضامن مالدار باشد؛ لیکن، اگر مضمون‌له در وقت ضمان به عدم تمکن ضامن جاهل بوده باشد، می‌تواند عقد ضَمان را فسخ کند. ولی، اگر ضامن بعد از عقد غیر مَلیء شود، مضمون‌له خیاری نخواهد داشت.
منابع
1. امامی، سید حسن، حقوق مدنی، ج 2، ص383، تهران، انتشارات اسلامیه.