ماده 690 قانون مدنی

در ضمان شرط نیست که ضامن مالدار باشد؛ لیکن، اگر مضمون‌له در وقت ضمان به عدم تمکن ضامن جاهل بوده باشد، می‌تواند عقد‌ ضَمان را فسخ کند. ولی، اگر ضامن بعد از عقد غیر مَلیء شود، مضمون‌له خیاری نخواهد داشت.

تفسیر ماده 690 قانون مدنی

+ مال‌دار، ملیء: توانگر، ثروتمند

+ طبق ماده ۶۹۰ قانون مدنی در ضمان شرط نیست که ضامن مالدار باشد زیرا ضمان، تعهد به تادیه دین است و مانند اقتراض می‌باشد که معسر و مفلس نیز می‌توانند قرض کنند. اثر اعسار ضامن آن است که در موعد معین نمی‌تواند از عهده ایفاء دین خود برآید و این امر موجب ضرر مضمون له خواهد بود. بنابراین مضمون له باید در حین عقد از وضعیت مالی ضامن آگاه باشد و در صوریتکه به اعسار او آگاه بوده عقد ضمان غیرقابل فسخ می‌باشد والا هرگاه مضمون له در وقت ضمان به‌عدم تمکن ضامن جاهل بوده و یا او را ملیء می‌دانسته و یا طبق ظاهر، فرض ملائت برای او می‌نموده و پس از عقد کشف شود که معسر است به دستور ماده بالا می‌تواند عقد ضمان را فسخ نماید.[1]