ماده 771 قانون مدنی
قانون مدنی » جلد اول: در اموال » کتاب دوم: در اسباب تملک » قسمت دوم: در عقود و معاملات و الزامات » باب سوم: در عقود معینه مختلفه » فصل هجدهم: در رهن
رهن عقدی است که به موجب آن، مدیون مالی را برای وثیقه به داین میدهد.
رهن دهنده را راهن و طرف دیگر را مرتهن میگویند.
تفسیر ماده 771 قانون مدنی
+ تعریف رهن: عقدی را که به موجب آن مال مدیون وثیقه طلب قرار میگیرد، رهن مینامند.[2]
+ رهن مصدر است و در لغت به معنی ثبوت و دوام آمده و به بازداشتن نیز گفته میشود.[1]
+ اصطلاح حقوقی از معنی لغوی دور نیفتاده زیرا در عقد رهن، عین مرهونه از نقل و انتقال بازداشته میشود و مالک نمیتواند تصرفات مالکانه خود را به طور کامل نسبت به آن انجام دهد.[1]
+ مالی را که به رهن گذارده میشود؛ مورد رهن، مال مرهون یا عین مرهونه مینامند.[1]
منابع
1. امامی، سید حسن، حقوق مدنی، ج 2، ص452، تهران، انتشارات اسلامیه.
2. کاتوزیان، ناصر، عقود معین، ج4، ش322، انتشارات گنج دانش.