ماده 771 قانون مدنی

رهن عقدی است که به موجب آن، مدیون مالی را برای وثیقه به داین می‌دهد. ‌

رهن دهنده را راهن و طرف دیگر را مرتهن می‌گویند.

تفسیر ماده 771 قانون مدنی

+ تعریف رهن: عقدی را که به موجب آن مال مدیون وثیقه طلب قرار می‌گیرد، رهن می‌نامند.[2]

+ رهن مصدر است و در لغت به معنی ثبوت و دوام آمده و به بازداشتن نیز گفته می‌شود.[1]

+ اصطلاح حقوقی از معنی لغوی دور نیفتاده زیرا در عقد رهن، عین مرهونه از نقل و انتقال بازداشته می‌شود و مالک نمی‌تواند تصرفات مالکانه خود را به طور کامل نسبت به آن انجام دهد.[1]

+ مالی را که به رهن گذارده می‌شود؛ مورد رهن، مال مرهون یا عین مرهونه می‌نامند.[1]