ماده 841 قانون مدنی

موصی‌به باید ملک موصی باشد و وصیت به مال غیر، ولو با اجازه مالک، باطل است.

تفسیر ماده 841 قانون مدنی

+ «وصیت به مال غیر» در موردی قطعی است که شخص مال دیگری را برای خود و معلق به فوت خود وصیت کند (مانند اینکه مال حسن بعد از وفات من به حسین تعلق یابد). ولی، در فرضی که شخصی برای مالک و معلق به فوت او تصرف می‌کند، بدون اینکه از سوی او نمایندگی داشته باشد، تحقق عنوان «وصیت به مال غیر» مورد تردید است و عدم نفوذ آن برمبنای ماده ۲۴۷ قانون مدنی اولی است. پس هرگاه وصیت به مال غیر برای مالک باشد (مانند اینکه مال حسن بعد از وفات او به حسین تعلق یابد)، شبه فضولی و غیرنافذ است و با اجازه مالک تنفیذ می‌شود.[1]