محکمه می‌تواند از امینی که معین می‌کند، تقاضای ضامن یا تضمینات دیگر نماید.
تفسیر ماده 1013 قانون مدنی
+ تضمینات می‌تواند از قبیل وثیقه عینی باشد. ضمان مذکور در ماده ضمان اصطلاحی حقوق مدنی نمی‌باشد، بلکه تعهدی است که امین طبق ماده ۱۰ قانون مدنی در مقابل دادگاه می‌نماید که چنانچه در اثر تعدی و تفریط زیانی متوجه اموال غایب گردد از عهده آن برآید.
همچنین وثیقه عینی که امین می‌دهد رهن اصطلاحی حقوق مدنی نمی‌باشد بلکه مانند ضمان مذکور در بالا تعهدی است که امین طبق ماده ۱۰ قانون مدنی می‌نماید و مال معینی را به دادگاه معرفی می‌کند که جوابگوی خسارات وارده باشد.[1]
+ خواستن ضامن از امین به اختیار دادگاه است که هرگاه برای اطمینان خود لازم بداند به امین اعلام می‌دارد که ضامن و یا تضمینات لازم را معرفی نماید. در این صورت هرگاه امین نخواهد تضمین بدهد و یا نتواند، امین دیگری معین خواهد نمود والا چنانچه دادگاه اطمینان کافی نسبت به امین داشته باشد می‌تواند بدون گرفتن تضمین اموال غایب را به تصرف امین بدهد.[1]
منابع
1. امامی، سید حسن، حقوق مدنی، ج4، ص332، انتشارات اسلامیه.