ماده 1046 قانون مدنی

قرابت رضاعی از حیث حرمت نکاح، در حکم قرابت نَسَبی است مشروط بر اینکه:

اولا) شیرِ زن از حمل مشروع حاصل شده باشد.

ثانیا) شیر مستقیما از پستان مکیده شده باشد.

ثالثا) طفل لااقل یک شبانه روز و یا ۱۵ دفعه متوالی شیر کامل خورده باشد، بدون اینکه غذای دیگر یا شیر زن دیگر را بخورد.

رابعا) شیر خوردن طفل قبل از تمام شدن دو سال از تولد او باشد.

خامسا) مقدار شیری که طفل خورده است از یک زن و از یک شوهر باشد.

بنابراین، اگر طفل در شبانه روز مقداری از شیر یک زن و مقداری از شیر‌ زن دیگر بخورد، موجب حرمت نمی‌شود، اگرچه شوهر آن دو زن یکی باشد. و همچنین، اگر یک زن، یک دختر و یک پسر رضاعی داشته باشد که هر یک‌ را از شیر متعلق به شوهر دیگر شیر داده باشد، آن پسر و یا آن دختر برادر و خواهر رضاعی نبوده و ازدواج بین آن‌ها از این حیث ممنوع نمی‌باشد.

تفسیر ماده 1046 قانون مدنی

+ محارم رضاعی:

الف) در مقام اعمال قاعده مندرج در ماده ۱۰۴۶ قانون مدنی بر طبقات محارم نسبی، محارم رضاعی را بدین شرح می‌توان معین کرد:

۱) پدر و مادر و اجداد و جدات رضاعی، هر قدر که بالا برود.

۲) اولاد رضاعی هر قدر که پایین برود.

۳) برادر و خواهر رضاعی و اولاد آن‌ها، هر قدر که پایین برود.

۴) عمات و اعمام و اخوال و خالات رضاعی خود و پدر و مادر و اجداد و جدات.

ب) تمام کسانی که به سبب خویشی نسبی با یکی از زنان یا شوهر، بر همسر او حرام هستند، به دلیل قرابت رضاعی نیز بر او حرام خواهند بود. بنابراین، همانگونه که شخص با مادر زن خود نمی‌تواند نکاح کند، بر مادر رضاعی او نیز حرام است، و همچنان که شخص با عروس خود حق ازدواج ندارد، زن سابق پسر رضاعی خود را نیز نمی‌تواند بگیرد. به همین ترتیب، مرد حق ندارد با دختر رضاعی زن یا همسر پدر رضاعی خود نکاح کند.

ج) قرابت رضاعی تنها بین زن و طفل به وجود نمی‌آید. اگر دو کودک، با رعایت شرایط ماده ۱۰۴۶ قانون مدنی، از شیر یک زن بخورند، با هم خواهر و برادر رضاعی می‌شوند و نمی‌توانند با هم ازدواج کنند.

د) همانگونه که شیر خوردن پیش از نکاح مانع از صحت آن می‌شود، بعد از وقوع نکاح نیز در آن موثر است و نکاح سابق را باطل می‌کند.