ماده 1092 قانون مدنی

هرگاه شوهر قبل از نزدیکی زن خود را طلاق دهد زن مستحق نصف مهر خواهد بود، و اگر شوهر بیش از نصف مهر را قبلا داده باشد‌، حق دارد مازاد از نصف را عیناً یا مِثلا یا قیمتا استرداد کند.

تفسیر ماده 1092 قانون مدنی

+ نزدیکی در ماده 1092 قانون مدنی، اعم است از اینکه در قُبل (جلو) یا در دُبر (عقب) باشد.[1]

+ در صورتی که طلاق قبل از نزدیکی باشد، زن مستحق نصف مهریه است. پس اگر مهر دین بوده (مانند مبلغ وجه نقد) و هنوز پرداخت نشده باشد، نصف آن از ذمه شوهر ساقط می شود و اگر پرداخت شده باشد، شوهر حق دارد نصف آن را استرداد کند.

اگر مهر عین باشد (مانند خانه یا اتومبیل معین) باز هم شوهر می تواند نصف آن را پس بگیرد. در این فرض که مهر عین باشد دو حالت وجود دارد:

الف) مهر هنگام طلاق در ملکیت زن باقی است:

1) استرداد نصف مشاع:

هرگاه عین معینی مهر قرار داده شده و هنگام طلاق در ملکیت زن باقی باشد، با وقوع طلاق قبل از نزدیکی، نصف مشاع آن به شوهر تعلق می گیرد و مالکیت زن نسبت به آن زائل می شود.

2) نمائات مهر:

هرگاه بر اثر طلاق نصف مهر به شوهر برگردد، نمائاتی که در فاصله بین عقد و طلاق در ملکیت زن حاصل شده متعلق به زن خواهد یا نصف آنها نیز باید از آن شوهر باشد؟

مرد می تواند نصف مهر را تملک کند و نیمی از ارزش افزوده ناشی از نمائات متصل را به زن پرداخت نماید.