ماده 117 قانون آیین دادرسی مدنی
قانون آیین دادرسی مدنی » باب سوم: دادرسی نخستین » فصل ششم: امور اتفاقی » مبحث اول: تامین خواسته » 1- درخواست تامین
اجرای تامین پس از ابلاغ
قرار تامین باید فوری به خوانده ابلاغ و پس از آن اجرا شود. در مواردی که ابلاغ فوری ممکن نباشد و تاخیر اجرا، باعث تضییع یا تفریط خواسته گردد، ابتدا قرار تامین اجرا و سپس ابلاغ می‌شود.
تفسیر ماده 117 قانون آیین دادرسی مدنی
+ در قرار تامین خواسته باید نخست ابلاغ و سپس اجرا شود. لزوم ابلاغ رای دادگاه پیش از اجرای آن در ماده 302 قانون آیین دادرسی مدنی هم پیش‌بینی شده است. ماده 2 قانون اجرای احکام نیز اجرای حکم را مستلزم ابلاغ آن می‌داند. البته هدف تامین، در امنیت قراردادن خواسته است و تاخیر در اجرای قرار ممکن است دستیابی به هدف مزبور را دشوار و یا غیرممکن نماید.
قانونگذار «ابلاغ فوری» قرار را لازم دانسته است اما ابلاغ فوری در قانون تعریف نشده و معیار آن هم ارائه نشده است. در عمل، قرار در برخی موارد به وسیله خود ماموری که عهده‌دار اجرای آن است دقیقا پیش از اجرا، ابلاغ می‌شود؛ شاید بتوان پذیرفت که منظور از ابلاغ فوری همین است. اما در هر حال در ابلاغ فوری نیز تشریفات ابلاغ باید رعایت شود.[1]
منابع
1. شمس، عبدالله، آیین دادرسی مدنی (دوره‌ی پیشرفته)، ج3، ش823، انتشارات دراک.
باعرض سلام خیلی خوب است ممنون
سلام
ممنون از نظر شما