ماده 1172 قانون مدنی

هیچ یک از ابوین حق ندارند در مدتی که حضانت طفل به عهده آنهاست از نگاهداری او امتناع کند.

در صورت امتناع یکی از ابوین‌، حاکم باید، به تقاضای دیگری یا به تقاضای قیم یا یکی از اقربا و یا به تقاضای مدعی‌العموم، نگاهداری طفل را به هر یک از ابوین که حضانت به عهده او‌ست الزام کند، و در صورتی که الزام ممکن یا موثر نباشد، حضانت را به خرج پدر و هرگاه پدر فوت شده باشد به خرج مادر تامین کند.

تفسیر ماده 1172 قانون مدنی

+ ضمانت اجرای حضانت:

1) قانون مدنی:

طبق ماده ۱۱۷۲ قانون مدنی، دادگاه فقط می‌تواند پدر یا مادری را که قانونا حضانت به عهده اوست به انجام وظیفه الزام کند. لیکن اگر آن شخص برخلاف حکم دادگاه همچنان از حضانت خودداری کند، دادگاه خانواده طبق قانون مدنی جز واگذاری کردن نگاهداری طفل به دیگری با هزینه پدر و در صورت فوت پدر یاعدم تمکن مالی او به خرج مادر، نمی‌تواند ضمانت اجرای دیگری مقرر کند.

2) ضمانت اجرای کیفری:

طبق ماده 40 قانون حمایت خانواده: «هر کس از اجرای حکم دادگاه در مورد حضانت طفل استنکاف کند یا مانع اجرای آن شود یا از استرداد طفل امتناع ورزد، حسب تقاضای ذینفع و به دستور دادگاه صادرکننده رای نخستین تا زمان اجرای حکم بازداشت می‌شود».[1]