ماده 126 قانون مدنی

صاحب اطاق تحتانی نسبت به دیوارهای اطاق و صاحب فوقانی نسبت به دیوارهای غرفه بالاختصاص و هر دو نسبت به سقف مابین‌ اطاق و غرفه بالاشتراک متصرف شناخته می‌شوند.

تفسیر ماده 126 قانون مدنی

+ مقصود از تصرف در این ماده، اعلام چگونگی مالکیت اختصاصی و اشتراکی در این گونه ساختمان ها است.[1]

+ اصولا، هر طبقه ملک اختصاصی مالک آن است، مگر قسمت هایی که مورد استفاده مشترک هر دو مالک باشد. بنابراین:

– دیوار های طبقه تحتانی ملک اختصاصی صاحب آن و دیوار های طبقه فوقانی مال مالک این طبقه محسوب می شود.

– سقف مابین دو اطاق و نیز قسمت های دیگری که مورد استفاده مشترک است (مانند آب انبار، مستراح و حیاط) ملک مشترک مالکین طبقات خواهد بود مگر این که دلیلی برخلاف آن وجود داشته باشد.

مثلا، ممکن است به موجب سندی ترتیب دیگری در مالکیت اتخاذ شده باشد؛ در این صورت سند مزبور ملاک عمل خواهد بود.[2]