ماده 1317 قانون مدنی

شهادت شهود باید مفاداً متحد باشد، بنابراین اگر شهود به اختلاف شهادت دهند قابل اثر نخواهد بود مگر در صورتی که از مفاد ‌اظهارات آنها قدر متیقنی به دست آید.

تفسیر ماده 1317 قانون مدنی

+ ضرورت دست یافتن به قدر متیقن از شهادت گواهان ناظر به موردی است که تعداد آنان برای اثبات لازم باشد، ولی در فرضی که شمارگواهان و میزان اعتماد به هر یک را قاضی معین می‌کند، در صورت وجود اختلاف در مفاد گواهی، دادگاه می‌تواند شهادت گواهی را که صادقانه و از سر آگاهی یافته است بر دیگران ترجیح دهد و دیوان کشور هیچ دخالتی در بازرسی میزان اعتقاد دادرس به صداقت شاهد ندارد و به استناد شمار بیشتر شاهدان مخالف نمی‌تونان به نظر قاضی خرده گرفت یا به دلیل به دست نیامدن قدر متیقن اعتبار آن را منکر شد.[1]