ماده 145 قانون مجازات اسلامی

شرایط تحقق جرم غیرعمدی / تقصیر جزایی

تحقق جرایم غیرعمدی، منوط به احراز تقصیر مرتکب است. در جنایات غیرعمدی اعم از شبه عمدی و خطای محض مقررات کتاب قصاص و دیات اعمال می‌شود.

تبصره- تقصیر اعم از بی‌احتیاطی و بی‌مبالاتی است. مسامحه، غفلت، عدم مهارت و عدم رعایت نظامات دولتی و مانند آنها، حسب مورد، از مصادیق بی‌احتیاطی یا بی‌مبالاتی محسوب می‌شود.

ماده 146 قانون مجازات اسلامی ماده 144 قانون مجازات اسلامی

تفسیر ماده 145 قانون مجازات اسلامی

+ بی‌احتیاطی: منظور از بی‌احتیاطی این است که شخص هنگام ارتکاب جرم، به عنصر مادی جرم و خطری که بر اثر رفتارش حادث می‌گردد، توجه دارد، اما این خطر را جدی نگرفته و حادثه‌ای مجرمانه پدید می‌آورد. و بی‌احتیاطی امری فعلی به حساب می‌آید.[1]

+ بی‌مبالاتی: در بی‌مبالاتی شخص مرتکب به تبعات رفتار و عواقب آن توجهی ندارد و حقوقدانان از این رو، آن را امری ترک فعلی به معنای ترک فعل و انفعلات مربوط به قوه تفکر و نه ترک عنصر مادی جرم تلقی نموده‌اند.[1]

+عدم مهارت: عدم مهارت آن است که کسی بدون داشتن توانایی بدنی و فکری و یا بدون بدون بهره مندی از تحصیلات لازم، به کاری دست زند که به تبع آن، صدمه و زیانی به دیگری وارد آید.[1]

+عدم رعایت نظامات دولتی: تخلف از مقرراتی است که مقنن برای حفظ سلامت جامعه و حفظ نظم عمومی مقرر داشته و موجب صدمه برای دیگری است که نوعی خطاست و مرتکب را در معرض مسئولیت و مجازات قرار می‌دهد.[1]