ماده 152 قانون مجازات اسلامی

اثر اضطرار بر مسئولیت کیفری افراد

هر کس هنگام بروز خطر شدید فعلی یا قریب‌الوقوع از قبیل آتش‌سوزی، سیل، طوفان، زلزله یا بیماری به منظور حفظ نفس یا مال خود یا دیگری مرتکب رفتاری شود که طبق قانون جرم محسوب می‌شود قابل مجازات نیست مشروط بر اینکه خطر را عمداً ایجاد نکند و رفتار ارتکابی با خطر موجود متناسب و برای دفع آن ضرورت داشته باشد.

تبصره- کسانی که حسب وظیفه یا قانون مکلف به مقابله با خطر می‌باشند نمی‌توانند با تمسک به این ماده از ایفای وظایف قانونی خود امتناع نمایند.

ماده 153 قانون مجازات اسلامی ماده 151 قانون مجازات اسلامی

تفسیر ماده 152 قانون مجازات اسلامی

+ اضطرار: عبارت از پیش آمدن وضعی است که نگهداری حق و یا مالی با آسیب رسانیدن به مال غیر و بالنتیجه ارتکاب جرم ملازمه دارد .

← در تعریف دیگر از اضطرار می توان گفت: اضطرار حالت کسی است که ناگزیر از اختیار میان دو امر است که یکی از آن دو ارتکاب جرم می‌باشد.

اضطرار به معنای عام کلمه، حالتی است که انسان خود را در تنگنایی بیابد و با گشایش آن ناچار شود به کاری دست بزند.

به عبارت دیگر اضطرار واقع شدن شخص تحت شرایط و موقعیت تهدیدآمیز است که خروج از آن مقتضی ارتکاب فعلی است که به منافع غیر لطمه وارد آورده و ممکن است با سنجش اهمیت منافع دوگانه، شخص را که برای حفظ منافع خود به منافع غیر صدمه رسانیده و مرتکب جرمی شده است از مجازات معاف نماید.[1]