ماده 188 قانون مجازات اسلامی
قانون مجازات اسلامی » کتاب اول: کلیات » بخش پنجم: ادله اثبات در امور کیفری » فصل سوم: شهادت
شهادت بر شهادت
شهادت بر شهادت شرعی در صورتی معتبر است که شاهد اصلی فوت نموده و یا به علت غیبت، بیماری و امثال آن، حضور وی متعذر باشد.
تبصره ۱- شاهد بر شهادت شاهد اصلی باید واجد شرایط مقرر برای شاهد اصلی باشد.
تبصره ۲- شهادت بر شهادت شاهد فرع، معتبر نیست.
« ماده 189 قانون مجازات اسلامی ماده 187 قانون مجازات اسلامی »
تفسیر ماده 188 قانون مجازات اسلامی
+ شهادت بر شهادت عبارت از آن است که کسی آنچه را که از دیگری در خارج شنیده است در دادگاهی گواهی دهد.[1]
+ هرگاه مشهود به خود شهادت دیگری باشد آن شهادت را «شهادت بر شهادت» و «شهادت فرع» می‌نامند و مشهود به شهادت فرع را «شهادت اصل» می‌نامند، شاهد شهادت فرع را «شاهد فرع» خوانند و شاهد شهادت اصل را «شاهد اصل» نامیده‌اند (ماده 1320 قانون مدنی).
← شاهد اصل ممکن است به شاهد فرع بگوید که گواه باشید که من شاهد بر فلان قضیه هستم. ممکن است شاهد فرع خود به خود ناظر شهادت شاهد اصل در دادگاه یا خارج دادگاه باشد.[2]
شهادت بر شهادت در صورتی مسموع است که شاهد اصل وفات یافته یا به واسطه مانع دیگری مثل بیماری و سفر و حبس و غیره نتواند حاضر شود.
ماده 231 قانون آیین دادرسی مدنی:
در کلیه دعاوی که جنبه حق الناسی دارد اعم از امور جزائی یا مدنی (مالی و غیر آن) به شرح ماده فوق هرگاه به علت غیبت یا بیماری، سفر، حبس و امثال آن حضور گواه اصلی متعذر یا متعسر باشد گواهی بر شهادت گواه اصلی مسموع خواهد بود.
تبصره- گواه بر شاهد اصلی باید واجد شرایط مقرر برای گواه و گواهی باشد.
منابع
1. امامی، سید حسن، حقوق مدنی، ج6، ص244، انتشارات اسلامیه.
2. جعفری لنگرودی، محمدجعفر، ترمینولوژی حقوق، ش3182، انتشارات گنج دانش.