ماده 193 قانون مدنی

انشاء معامله ممکن است به وسیله عملی که مُبَیِنِ قصد و رضا باشد مثل قبض و اقباض حاصل گردد مگر در مواردی که قانون استثناء کرده باشد.

تفسیر ماده 193 قانون مدنی

+ طرفین معامله می توانند، حتی در صورتی که به کار بردن الفاظ برای ایشان ممکن باشد، قصد خود را به وسیله عملی اظهار کنند، مگر در موردی که قانون صریحاً به کار بردن الفاظ را لازم شمرده است، مانند نکاح.[1]

+ معاطات: الفاظ در عقود جنبه طریقیت دارند و در صورتی که خصوصیتی در لفظ نباشد و فقط برای تفهیم مقصود به کار رود، هر فعلی که بتواند مانند لفظ مقصود فاعل را بفهماند برای انعقاد عقد کافی می‌باشد. این نوع از معامله را فقهای اسلام معاطات نامند.[2]