ماده 20 قانون آیین دادرسی مدنی

دادگاه رسیدگی به دعاوی راجع به ترکه

دعاوی راجع به ترکه متوفی اگرچه خواسته، دین و یا مربوط به وصایای متوفی باشد تا زمانی که ترکه تقسیم نشده در دادگاه محلی اقامه می‌شود که اخرین اقامتگاه متوفی در ایران، آن محل بوده و اگر آخرین اقامتگاه متوفی معلوم نباشد، رسیدگی به دعاوی یاد شده در صلاحیت دادگاهی است که آخرین محل سکونت متوفی در ایران، در حوزه آن بوده است.

تفسیر ماده 20 قانون آیین دادرسی مدنی

+ دعاوی راجع به ترکه متوفی، در صورتی که وارث علیه وارث اقامه نماید و یا از طرف اشخاصی اقامه شود که خود را ذی حق در تمام و یا قسمتی از ترکه می‌دانند؛

1) قبل از تقسیم ترکه:

این دعاوی، باید در دادگاه محل آخرین اقامتگاه متوفی در ایران اقامه شود. و اگر آخرین اقامتگاه او معلوم نباشد، در دادگاهی که آخرین محل سکونت متوفی در ایران، اقامه شود.

2) پس از تقسیم ترکه:

این دعاوی، باید در دادگاهی اقامه شود که طبق قاعده عمومی و استثنائات دیگر، از نقطه نظر محلی، صالح است.(طبق ماده 11 قانون آیین دادرسی مدنی در صلاحیت اقامتگاه خوانده است)[1]