ماده 209 قانون مجازات اسلامی

سوگند در دعاوی مالی

هرگاه در دعاوی مالی مانند دیه جنایات و همچنین دعاویی که مقصود از آن مال است مانند جنایت خطایی و شبه عمدی موجب دیه، برای مدعی خصوصی امکان اقامه بینه شرعی نباشد، وی می‌تواند با معرفی یک شاهد مرد یا دو شاهد زن به ضمیمه یک سوگند، ادعای خود را فقط از جنبه مالی اثبات کند.

تبصره- در موارد مذکور در این ماده، ابتدا شاهد واجد شرایط شهادت می‌دهد و سپس سوگند توسط مدعی اداء می‌شود.

« ماده 210 قانون مجازات اسلامی ماده 208 قانون مجازات اسلامی »

تفسیر ماده 209 قانون مجازات اسلامی

+ هرگاه در جنایات خطایی و شبه عمدی، برای مدعی خصوصی امکان اقامه بینه شرعی نباشد، «وی می‌تواند با معرفی یک شاهد مرد یا دو شاهد زن به ضمیمه یک سوگند، ادعای خود را فقط از جنبه مالی اثبات کند.» این مورد اخیر از این جهت که در آن قسم به جای مدعی‌علیه متوجه مدعی می‌شود، استثنایی بر اصل «البینه علی المدعی و الیمین علی من اَنکر» می‌باشد.

به علاوه، به نظر می‌رسد که قسم مدعی در این حالت ناظر به مطمئن بودن وی نسبت به ارتکاب جرم از سوی متهم است، نه این که وی لزوما سوگند بخورد که ارتکاب جرم از سوی متهم را شاهد بوده است. در ضمن، طبق مقررات فعلی ایران، قرابت نسبی یا سببی شهود با اصحاب دعوی مانع شهادت نمی‌شود.[1]