ماده 217 قانون آیین دادرسی کیفری
انواع و مصادیق قرارهای تامین کیفری
به منظور دسترسی به متهم و حضور به موقع وی، جلوگیری از فرار یا مخفی شدن او و تضمین حقوق بزه دیده برای جبران ضرر و زیان وی، بازپرس پس از تفهیم اتهام و تحقیق لازم، در صورت وجود دلایل کافی، یکی از قرارهای تامین زیر را صادر می‌کند:
الف – التزام به حضور با قول شرف
ب – التزام به حضور با تعیین وجه التزام
پ – التزام به عدم خروج از حوزه قضائی با قول شرف
ت – التزام به عدم خروج از حوزه قضائی با تعیین وجه التزام
ث – التزام به معرفی نوبه ای خود به صورت هفتگی یا ماهانه به مرجع قضائی یا انتظامی با تعیین وجه التزام
ج – التزام مستخدمان رسمی کشوری یا نیروهای مسلح به حضور با تعیین وجه التزام، با موافقت متهم و پس از اخذ تعهد پرداخت از محل حقوق آنان از سوی سازمان مربوط
چ – التزام به عدم خروج از منزل یا محل اقامت تعیین شده با موافقت متهم با تعیین وجه التزام از طریق نظارت با تجهیزات الکترونیکی یا بدون نظارت با این تجهیزات
ح – اخذ کفیل با تعیین وجه الکفاله
خ – اخذ وثیقه اعم از وجه نقد، ضمانت نامه بانکی، مال منقول یا غیر منقول
د – بازداشت موقت با رعایت شرایط مقرر قانونی
تبصره۱- در صورت امتناع متهم از پذیرش قرار تامین مندرج در بند (الف)، قرار التزام به حضور با تعیین وجه التزام صادر و در صورت امتناع از پذیرش قرارهای مندرج در بندهای (ب)، (پ)، (ت) و (ث) قرار کفالت صادر می‌شود.
تبصره۲- در مورد بندهای (پ) و (ت)، خروج از حوزه قضائی با اجازه قاضی ممکن است.
تبصره۳- در جرائم غیر عمدی در صورتی که به تشخیص مقام قضائی تضمین حقوق بزه دیده به طریق دیگر امکان پذیر باشد، صدور قرار کفالت و وثیقه جایز نیست.
ماده 218 قانون آیین دادرسی کیفریماده 216 قانون آیین دادرسی کیفری
تفسیر ماده 217 قانون آیین دادرسی کیفری
+ قرار عبارت است از تصمیم مرجع قضایی برای تکمیل تحقیقات یا اظهارنظر در مورد قابلیت یا عدم قابلیت محاکمه متهم در دادگاه.[1]
+ قرارهای مرجع تحقیق به دو دسته، قرارهای اِعدادی و قرارهای نهایی تقسیم می‌شوند:
الف) قرارهای اِعدادی یا تمهیدی یا مقدماتی قرارهایی هستند که پرونده را مُعَد یا مهیا برای اظهارنظر در مورد دلایل اتهام و قابلیت محاکمه متهم می‌سازند مانند:
- قرار تامین کیفری
- قرار تامین خواسته
- قرار ارجاع امر به کارشناس
- قرار معاینه محل
- قرار تحقیق محلی
- و …
همچنین، قرار عدم صلاحیت را نیز، که طی آن بازپرس یا دادیار، موضوع را به لحاظ نوع جرم (مثلا جرم خاص نظامی)، یا به لحاظ محل وقوع آن (مثلا خارج از حوزه قضایی او)، خارج از صلاحیت خود دانسته (عدم صلاحیت ذاتی یا محلی)، و پرونده را جهت رسیدگی به دادسرای صالح ارسال می‌کند، باید در شمار قرارهای اعدادی دانست.
ب) قرارهای نهایی قرارهایی هستند که محتوای آن‌ها اظهارنظر در مورد اتهام متهم و دلایل آن و لزوم یا عدم لزوم ارسال پرونده به دادگاه جهت محاکمه متهم است، مانند:
- قرار منع تعقیب
- قرار موقوفی تعقیب
- قرار جلب به دادرسی.[1]
محدودیت در دسترسی کامل به این نوشته
دسترسی کامل به این نوشته برای اعضای ویژه بهاداد در نظر گرفته شده است.
ماده 287 قانون آیین دادرسی کیفری:
در جریان تحقیقات مقدماتی، مرجع قضائی حسب مورد، اطفال و نوجوانان موضوع این قانون را به والدین، اولیاء، یا سرپرست قانونی یا در صورت فقدان یا عدم دسترسی و یا امتناع از پذیرش آنان، به هر شخص حقیقی یا حقوقی که مصلحت بداند، می سپارد. اشخاص مذکور ملتزمند هرگاه حضور طفل یا نوجوان لازم باشد او را به مرجع قضائی معرفی نمایند. افراد پانزده تا هجده سال نیز شخصاً ملزم به معرفی خود به دادگاه می‌باشند.
در صورت ضرورت، اخذ کفیل یا وثیقه تنها از متهمان بالای پانزده سال امکان پذیر است. در صورت عجز از معرفی کفیل یا ایداع وثیقه و یا در مورد جرائم پیش بینی شده در ماده (۲۳۷) این قانون، دادسرا یا دادگاه می‌تواند با رعایت ماده (۲۳۸) این قانون، قرار نگهداری موقت آنان را در کانون اصلاح و تربیت صادر کند.
تبصره – قرار نگهداری موقت، تابع کلیه آثار و احکام قرار بازداشت موقت است.
ماده 690 قانون آیین دادرسی کیفری:
در صورت وجود دلیل کافی دایر بر توجه اتهام به شخص حقوقی و در صورت اقتضاء منحصراً صدور قرارهای تامینی زیر امکانپذیر است. این قرارها ظرف ده روز پس از ابلاغ، قابل اعتراض در دادگاه صالح است.
الف – قرار ممنوعیت انجام بعضی از فعالیت های شغلی که زمینه ارتکاب مجدد جرم را فراهم می‌کند.
ب – قرار منع تغییر ارادی در وضعیت شخص حقوقی از قبیل انحلال، ادغام و تبدیل که باعث دگرگونی یا از دست دادن شخصیت حقوقی آن شود. تخلف از این ممنوعیت موجب یک یا دو نوع از مجازات‌های تعزیری درجه هفت یا هشت برای مرتکب است.
منابع
1. خالقی، علی، آیین دادرسی کیفری، ج1، ص236، انتشارات شهر دانش.
2. خالقی، علی، آیین دادرسی کیفری، ج1، ص239، انتشارات شهر دانش.
3. خالقی، علی، آیین دادرسی کیفری، ج1، ص241، انتشارات شهر دانش.
4. خالقی، علی، آیین دادرسی کیفری، ج1، ص248، انتشارات شهر دانش.