ماده 238 قانون آیین دادرسی مدنی
قانون آیین دادرسی مدنی » باب سوم: دادرسی نخستین » فصل دهم: رسیدگی به دلایل » مبحث چهارم: گواهی
ممنوعیت قطع اظهارات گواه
هیچ یک از اصحاب دعوا نباید اظهارات گواه را قطع کند، لکن پس از ادای گواهی میتوانند توسط دادگاه سوالاتی را که مربوط به دعوا میباشد از گواه به عمل آورند.
تفسیر ماده 238 قانون آیین دادرسی مدنی
+ پس از خاتمه اظهارات گواه هر یک از طرفین دعوا نمیتوانند گواه را مورد سوال قرار دهند؛ بلکه باید سوالات خود از گواه را، به دادگاه اعلام و دادگاه پاسخ آن سوالات را از گواه بخواهد. این مطلب از ادامه ماده ۲۳۸ به دست میآید.
لازم به ذکر است ممکن است پس از ادای گواهی طرفین سوالاتی را مطرح کنند که مربوط به دعوا نباشد. در این صورت دادگاه سوال را از گواه به عمل نخواهد آورد و گواه نیز تکلیفی به پاسخ نخواهد داشت.
بدیهی است در صورتی که داگاه سوال را مربوط به دعوا تشخیص دهد و گواه خلاف این نظر را داشته باشد در صورتی که گواه از پاسخ سوال امتناع کند، عدم پاسخ سوال دادگاه موجب خروج گواهی شاهد مذکور از عداد دلایل طرفی خواهد بود که به شهادت او استناد کرده است.[1]
منابع
1. مهاجری، علی، مبسوط در آیین دادرسی مدنی، ج2، ص364، انتشارات فکرسازان.