ماده 266 قانون مدنی

در مورد تعهداتی که برای متعهدله قانوناً حق مطالبه نمی‌باشد، اگر متعهد به میل خود آن را ایفاء نماید، دعوی استرداد او مسموع نخواهد‌ بود.

تفسیر ماده 266 قانون مدنی

+ مسموع: قابل قبول

+ تعهد یا دین طبیعی تعهدی است که قابل مطالبه از طریق قضایی و قانونی نیست و از این لحاظ به تعهد اخلاقی شباهت دارد. بنابراین، اگر بدهکار یک دین طبیعی، با اینکه قانونا مکلف به پرداخت نیست، دین را ادا کند، دیگر نمی‌تواند آن را باز پس گیرد.[1]

+ منظور از تعهداتی که متعهد له قانونا حق مطالبه آن را ندارد، تعهداتی است که ضمانت اجرایی را که یکی از ارکان متشکله حق است فاقد می‌باشد و متعهدله نمی‌تواند از قوای اجرایی برای استیفاء طلب خود کمک بخواهد، مانند دینی که مشمول مرور زمان شده است که قوه قانونی خود را از دست داده و به حق اخلاقی و وجدانی مبدل شده است.[2]