ماده 302 قانون مدنی

ایفای ناروا

اگر کسی که اشتباهاً خود را مدیون می‌دانست آن دین را تادیه کند حق دارد از کسی که آن را بدون حق اخذ کرده است استرداد نماید.

تفسیر ماده 302 قانون مدنی

+ ماده 302 قانون مدنی ناظر به موردی است که گیرنده طلبکار است و دینی وجود دارد اما پرداخت کننده مدیون آن نیست و از آن نباید استفاده کرد که اشتباه پرداخت کننده رکن اساسی ایجاد حق استرداد است.[2]

+ چنانکه کسی فوت کند و نوه با بودن پسر برای متوفی، تصور نماید که او قائم مقام پدر خود که سابقاً مرده است می‌باشد و از متوفی ارث می‌برد، سهمی از دین متوفی را ادا نماید، بعدا مطلع می‌شود که در قانون مدنی ایران نوه با بودن پسر ارث نمی‌برد، نوه چون مدیون نبوده و قصد تبرع هم در پرداخت دین متوفی نداشه است می‌تواند آنچه را که پرداخته مسترد دارد زیرا این امر دارا شدن غیرعادلانه به زیان دیگری می‌باشد.[1]

+ شخصی را که در برابر دیگری متعهد شده است، مدیون یا متعهد و کسی را که حق مطالبه و اجبار مدیون به انجام تعهد را دارد، دائن یا متعهدله می‌نامند.