ماده 320 قانون مدنی

نسبت به منافع مال مغصوب، هر یک از غاصبین به اندازه منافع زمان تصرف خود و مابعد خود ضامن است، اگر چه استیفاء منفعت‌ نکرده باشد لیکن غاصبی که از عهده منافع زمان تصرف غاصبین لاحِق خود بر آمده است، می‌تواند به هر یک نسبت به زمان تصرف او رجوع کند.

تفسیر ماده 320 قانون مدنی

+ لاحِق در حقوق به معنای آن است که بعد از چیزی بیاید و به آن محلق شود. در اینجا غاصبین لاحق به معنای غاصبین مابعد از خود است.

+ غاصب چنانکه ضامن عین مال مغصوب است ضامن منافع آن در مدت غصب نیز می‌باشد. فرقی نمی‌نماید که منافع را غاصب استیفاء نموده باشد مانند آنکه کسی خانه‌ای را غصب کند و در آن سکونت نماید و یا آنکه استیفاء نکرده باشد مانند آنکه کسی اتومبیل تاکسی دیگری را که هر روز کار می‌کرده توقیف نماید و کلید آن را در جیب خود بگذارد زیرا غاصب اگر چه استیفاء منفعت از اتومبیل ننموده ولی آن را معطل گذارده و سبب تقویت منفعت مالک شده است.

در مورد بالا غاصب ضامن اجرت المثل منافع مال مغصوب از زمان غصب تا زمان رد عین به مالک یا تلف ان خواهد بود.[1]