ماده 420 قانون مدنی

خیار غَبن بعد از علم به غَبن فوری است.

تفسیر ماده 420 قانون مدنی

+ مغبون پس از علم به غبن می‌تواند فورا حق فسخ خود را اعمال بنماید و طبق ماده 420 قانون مدنی بیش از آنچه عرفا برای اخذ تصمیم و فسخ لازم است نمی‌تواند آن را به تاخیر بیاندازد زیرا اجازه فسخ معامله برای جبران ضرری می‌باشد که در اثر غبن متوجه مغبون شده است و هرگاه برای جبران ضرر به مغبون اجازده داده شود که هر زمان بخواهد بتواند بیع را فسخ کند، موجب اضرار طرف خواهد بود و در نتیجه تعارض، دو ضرر ساقط می‌گردند و فوری بودن خیار غبن ثابت می‌شود.

بنابراین چنانچه مغبون در اعلام فسخ اهمال کند و مدتی بدون اخذ تصمیم بگذراند که عرفا گفته شود تاخیر کرده حق خیار او ساقط می‌گردد. چنانچه مغبون قصد فسخ را داشته ولی در اعلام آن به منظور خاصی تاخیر انداخته است خیارش ساقط نمی‌شود.[1]