ماده 513 قانون مدنی

اقسام عمده اجاره اشخاص از قرار ذیل است:

۱) اجاره خدمه و کارگران از هر قبیل.

۲) اجاره متصدیان حمل و نقل اشخاص یا مال‌التجاره اعم از راه خشکی یا آب یا هوا.

تفسیر ماده 513 قانون مدنی

+ ابداعی که در تنظیم این ماده شده و شاید در آن روز نیز بجا می‌نمود است، از بین بردن امتیاز بین اجاره خدمه و کارگر از اجاره کسانی است که به عنوان پیشه‌ور یا مقاطعه کار انجام کاری را به عهده می‌گیرند. ولی، خواهیم دید که این تمیز اکنون مبنای تقسیم اجاره‌های مشمول قوانین کار از اجاره‌هایی است که هم چنان تابع قوانین مدنی باقی مانده است. بطور مسلم، اگر امروز ماده 513 قانون مدنی تنظیم می‌شد، این تمیز فراموش نمی‌گردید و قانونگذار همه اقسام اجاره خدمه و کارگران را در یک طبقه نمی‌آورد.[1]