حمل از حقوق مدنی متمتع می‌گردد، مشروط بر اینکه زنده متولد شود.
تفسیر ماده 957 قانون مدنی
+ جنین نیز دارای نوعی شخصیت و به دیگر سخن دارای شخصیت حقوقی ناقص است و می‌تواند صاحب حق باشد نه تکلیف. مثلا ممکن است کسی به نفع او وصیت کند و حقی بدین ترتیب برای او ایجاد گردد (ماده ۸۵۱ قانون مدنی).
همچنین جنین، طبق قانون، ارث می‌برد (ماده ۸۷۵ قانون مدنی) و ممکن است برای حفظ و اداره سهم الارث او کسی از طرف دادگاه معین گردد که اصطلاحا امین نامیده می‌شود (ماده ۱۰۳ قانون امور حسبی).
لیکن شخصیت جنین و حقی که برای او ایجاد می‌شود متزلزل است و هنگامی مستقر (پایدار) می‌شود که جنین زنده به دنیال آید، اگرچه فوراً بعد از تولد بمیرد.[1]
وصیت برای حمل صحیح است، لیکن تملیک او منوط است بر اینکه زنده متولد شود.
اگر حمل در نتیجه جرمی سقط شود، موصی‌به به ورثه او می‌رسد، مگر اینکه جرم مانع ارث باشد.
شرط وراثت زنده بودن در حین فوت مورث است، و اگر حملی باشد، در صورتی ارث می‌برد که نطفه او حین‌الموت منعقد بوده و زنده هم متولد شود، اگر چه فوراً پس از تولد بمیرد.
منابع
1. صفایی، سید حسین، اشخاص و اموال، ص47، انتشارات میزان.